بازیهای بومی همدان دروازه طلایی در رونق گردشگری روستایی
بازیهای بومی محلی استان همدان به عنوان گنجینهای از هویت و فرهنگ تاریخ ورزش ایرانیان است که با وجود کمرنگ شدن، میطلبد با تدوین برنامهای جامع، ترویج و گسترش آن در سطح روستاها و عشایر بیش از پیش انجام شود. ، بازیهای بومی محلی به عنوان بخشی از میراث فرهنگی ایرانیان در زمینه ورزش هستند […]
بازیهای بومی محلی استان همدان به عنوان گنجینهای از هویت و فرهنگ تاریخ ورزش ایرانیان است که با وجود کمرنگ شدن، میطلبد با تدوین برنامهای جامع، ترویج و گسترش آن در سطح روستاها و عشایر بیش از پیش انجام شود.
، بازیهای بومی محلی به عنوان بخشی از میراث فرهنگی ایرانیان در زمینه ورزش هستند که علاوه بر جنبههای نشاط و شادابی، پیوستگی عمیقی با شیوه زندگی و معیشت مردم در دورههای گذشته داشته و از مهمترین اجزای فرهنگ هر شهر محسوب میشوند.
همچنین بازیهای سنتی قدیمی از جمله هفت سنگ، طناب کشی، چوب کشی، هفت سنگ، عمو زنجیرباف، قایم موشک، گرگم به هوا، کی بود کی بود، لی لی، شیر و آهوها و وسطی ریشه در سنتهای دیرینه مردم ایران زمین دارد که متاسفانه امروزه دلایلی چون استفاده از وسایل ارتباط جمعی، بازیهای رایانهای و ورزشهای جدید امکان پرداختن به بازیهای محلی را به حداقل ممکن کاهش داده و به دست فراموشی سپرده است.
استان همدان از دیرباز آوردگاه بازیهای بومی و محلی بوده و همواره در فصول مختلف گذشته شاهد برگزاری جشنوارهها و مسابقات متنوع و جذاب بودیم که توجه گردشگران را نیز به دنبال داشت.
کارشناسان حوزه گردشگری ورزشی؛ جذابیت و تنوع بازیها، لزوم تداوم فعالیت آن به ویژه در مناسبتهای خاص را ضروری و آنرا ابزاری مهم برای رونق گردشگری میدانند.
آبجی گل بهار، آقا سلام، اتل ماقویش، الک زنبه، اینچیله بادام قاجده بیردام، بازی قلاغه، ترکهبازی، تنوره تنوره، درنه، دستمال گوتورده، دوز، زو، شاتیشوتی، صید و حصار، قاپبازی، قِدبازی، کمربازی، کوفبازی، گوشله (کوزه) ، گویبازی، لنگه، مورچهداره و یک قل دوقل جزو بازیهای بومی محلی رایج در همدان به شمار میرود که در گذشته در نقاط مختلف این استان مرسوم بوده است.
در این بین بازی اتلما قویش و قدبازی در همدان و درنه و زو در روستاهای اطراف نهاوند بسیار مورد توجه اهالی بوده است.
از گذشتههای دور انسانها از سادهترین مواد موجود در طبیعت همچون خاک، سنگ، استخوان، چوب و بعدها از فلزات وسایلی برای بازی ساختهاند.
یکی از این بازیهای شیرین و مفرح منطقه کبودرآهنگ الک دولک است که تاکنون نیز از استقبال بسیار خوبی نزد مردمان این شهرستان به ویژه در روستاها برخوردار است.
ورزشهای بومی در خطر فراموشی
پیشکسوتان ورزشهای بومی محلی معتقدند: ورزشهای بومی و محلی با گذشت زمان و به دلیل توجه کم و حمایت نشدن از این رشتههای اصیل و پرپیشینه رنگ باخته و هم اکنون در حال فراموشی است.
شماری از آنان در گفت وگو باخبرنگار ایرنا افزودند: در گذشته مردم با وسایلی از قبیل چوب، سنگ، طناب، پارچه و غیره که در طبیعت هم به سادگی یافت میشود به بازی پرداخته و اوقات فراغت خود را به شادی و نشاط سپری میکردند و به نسبت مردمان امروز از نشاط روحی و روانی بسیار بیشتری برخوردار بودند.
به گفته آنان، ورزشها و بازیهای بومی و محلی بیشتر به صورت گروهی برگزار میشود که ارتباط و صمیمت بین افراد را بیشتر میکند ولی اکنون این بازیها کمرنگ و به جای آن تکنولوژی و وسایل الکترونیکی بیشتر شده و فعالیتهای بدنی جای خود را به فعالیتهای ذهنی و شادیهای جمعی نیز به شادیهای فردی تبدل شده است.