به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، دیروز سه‌شنبه انتخابات شهرداری‌ها، شوراهای شهر و مجالس اقلیمی و منطقه‌ای در فلسطین اشغالی برگزار شد. در این انتخابات، ۷۱۹۰۹۲۰ نفر واجد رأی می‌توانستند برای انتخاب ۱۹۷ شهردار و شورای شهر و ۴۵ مجلس اقلیمی و منطقه‌ای پای صندوق‌های رأی بروند. میزان مشارکت در این انتخابات ۴۹ درصد است که در مقایسه با انتخابات پیشین در سال ۲۰۱۸، شاهد کاهش ۷.۲ درصدی مشارکت هستیم. این کاهش مشارکت در میان فلسطینی‌های داخل پررنگ است.

این انتخابات قرار بود ۴ ماه قبل برگزار شود، اما به علت تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه و شرایط جنگی در سرزمین‌های اشغالی، برگزاری آن چهار ماه به تعویق افتاد. علاوه بر آن، انتخابات دیروز در ۱۱ شهر اشغالی در جنوب و شمال سرزمین‌های اشغالی برگزار نشد! قرار است در این ۱۱ شهر، انتخابات در ۱۹ نوامبر (۹ ماه بعد) برگزار شود.

از میان حدود ۷.۲ میلیون نفری که دارای حق رأی هستند، بیش از یک میلیون نفر را شهروندان عرب‌تبار مقیم اراضی اشغالی ۱۹۴۸ تشکیل می‌دهند که دارای حق رأی هستند و خود را «فلسطینی‌های داخل» می‌خوانند؛ اما رسانه‌های غربی اصرار دارند با حذف صفت فلسطینی، آن‌ها را «عرب ۴۸» بنامند!

مشارکت در انتخابات این دوره پایین بود و در میان فلسطینی‌های داخل (شهروندان عرب‌تبار مقیم اراضی ۴۸ که دارای حق رأی هستند) به پایین‌ترین حد خود طی دهه‌های اخیر رسید. ضمن این‌که تعدادی از کاندیداهای عرب توسط اشغالگران از سوی اشغالگران تحت فشار قرار گرفته‌اند. به عنوان نمونه در شهر «ام الفحم» نفر اول لیست ائتلافی میان دو حزب «البلد» و «التجمع الوطنی» یک وکیل مشهور مسلمان به نام «احمد خلیفه» است که از سوی اشغالگران در خانه‌اش در شهر «حیفا» محبوس شده است!

مشارکت شهروندان عرب در این انتخابات بسیار پایین گزارش شده است. به عنوان نمونه در شهر «ام الفحم» تا ساعت ۷ شب به وقت محلی کم‌تر از ۲۰ درصد گزارش شده است؛‌ در حالی که در انتخابات قبلی در سال ۲۰۱۸ میزان مشارکت – تا همین ساعت – در این شهر بیش از ۴۰ درصد بوده است. یا در شهر «مسیسه» – تا ساعت ۷ به وقت محلی – مشارکت بسیار پایین بود و پیش‌بینی می‌شد تا پایان رأی‌گیری حداکثر به ۵۰ درصد برسد؛ این در حالی است که در انتخابات قبلی حدود ۸۰ درصد واجدین شرایط در انتخابات شرکت کرده بودند.

بعد از پایان رأی‌گیری و شمارش آراء، میزان مشارکت شهروندان عربی (فلسطینی‌های داخل) به تفکیک اعلام نشده؛ اما از روی حوزه‌های رأی‌گیری می‌توان به صورت نسبی آن را تخمین زد. پرجمعیت‌ترین شهرهای عرب‌نشین عبارتند از «الناصره»، «ام الفحم» و «الرهط» که آمار مشارکت در آن‌ها به ترتیب ۴۰ درصد، ۵۰ درصد و تنها در الرهط با ۷۲.۱ درصد مشارکت بالا گزارش شده است. در همان رهط، در انتخابات ۲۰۱۸ مشارکت عمومی ۸۴.۲ درصد بوده که این بار با کاهش ۱۲.۱ درصدی مواجه شد.

در میان شهرهای دارای جمعیت مشترک عربی یهودی نیز کاهش مشارکت کاملا محسوس است. حوزه انتخابی «تل‌آویو» و «یافا» به صورت مشترک است تا نسبت یهودی‌ها به میزان قابل توجهی افزایش یابد. اما در همین حوزه انتخابی، میزان مشارکت تنها ۴۰ درصد گزارش شده است. در حیفا و در بیت المقدس این نسبت به ۳۸.۷ و ۳۰.۸ درصد می‌رسد.

به صورت کلی فلسطینی‌های داخل در انتخابات‌های محلی مشارکت پررنگ‌تری نسبت به انتخابات کنست دارند. در انتخابات سال ۲۰۱۸، نسبت مشارکت فلسطینی‌های داخل و شهروندان عرب دارای حق رأی به ۸۴ درصد رسیده بود؛ در حالی که این نسبت میان یهودیان و شهرک‌نشینان تنها ۵۵ درصد بود. برای مقایسه کافی است بدانیم در انتخابات کنست، میزان مشارکت شهروندان عرب ۵۳ و شهرک‌نشینان یهودی ۷۵ درصد بوده است.

این در حالی است که تهدیدات راست افراطی باعث شده تا بخشی از شهروندان عرب، برای بقای خود احساس خطر کنند. در این مورد مناقشات گسترده‌ای طی هفته اخیر در میان فلسطینی‌های داخل صورت گرفت که شرح آن در این مقال نمی‌گنجد.

فلسطینی‌های داخل

فلسطینی‌های داخل یا بومیان عرب زبان مقیم سرزمین‌های اشغالی سال ‍۱۹۴۸ آن دسته از فلسطینی‌هایی هستند که در جریان هجوم صهیونیست‌ها در سال ۱۹۴۸ حاضر به ترک دیار خود نشدند و در زمان تأسیس حکومت رژیم صهیونیستی، به عنوان اقلیت قومی ساکن این قلمرو از سوی دولت وقت به رسمیت شناخته شده و اوراق تابعیت دریافت کردند. این افراد – عموما – خود را «فلسطینی‌های داخل» می‌خوانند؛ اما در ادبیات رسمی (حقوقی) به آن‌ها «اقلیت عربی» و در رسانه‌های غربی به آن‌ها «عرب ۴۸» می‌گویند.

با گذشت بیش از ۷۵ سال از اشغال این مناطق، هنوز هم اکثریت این افراد – در حالی که سه نسل در سرزمین‌های اشغالی زندگی کرده‌اند – خود را «فلسطینی» می‌خوانند و به زبان عربی سخن می‌گویند.

اکثریت فلسطینی‌های داخل را مسلمانان تشکیل می‌دهند که عمدتا اهل سنت و بخشی دروزی‌مذهب هستند. اقلیتی از آنان نیز مسیحی هستند. ضمن این‌که برخی فرق و مذاهب دیگر نیز در میان آنان وجود دارند.

طبق سرشماری رسمی در سال ۲۰۱۹، شهروندان عرب حدود یک میلیون و نهصد هزار نفر جمعیت دارند؛ به عبارت دیگر نزدیک به ۲۱ درصد جمعیت دارای تابعیت رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌دهند. اکثریت این افراد در شهرها و مناطق عرب‌نشین زندگی می‌کنند.

باید توجه داشت که علاوه بر این افراد، هنوز جمعیت قابل توجهی از اعراب بومی ساکن اراضی اشغالی وجود دارند که تابعیت رژیم صهیونیستی را اختیار نکرده‌اند که این افراد عمدتا در بخش شرقی بیت المقدس و شهرهای نزدیک به آن مانند یافا زندگی کرده و صرفا «کارت اقامت دائم» دریافت کرده‌اند. بخشی از شهروندان جولان اشغالی و هم‌چنین قبائل عربی ساکن صحرای نقب نیز در این دسته قرار می‌گیرند.

عمده‌ترین مناطق عرب‌نشین در سرزمین‌های اشغالی عبارتند از «منطقه الجلیل» (شامل شهرهای «الناصره»، «صفد»، «عکا» و…)، «مثلث» (شامل شهرهای «کفر قرع»، «ام الفحم»، «الطیبه» و…) ، «جولان»، «بیت المقدس» و «صحرای نقب». مهم‌ترین شهرهای عمدتا عرب‌نشین عبارتند از «بخش شرقی بیت المقدس»، «الناصره»، «رهط»، «ام الفحم»، «الرهطه»، «سخنین»، «کفر قاسم» و… ضمن این‌که ۸ شهر بزرگ سرزمین‌های اشغالی نیز دارای اقلیت‌های عربی قابل توجه می‌باشند. این شهرها در طول تاریخ شهرهای عرب‌نشین بودند؛ اما جنایات صهیونیست‌ها – به ویژه در دهه‌های ۴۰ تا ۶۰ قرن پیشین – باعث مهاجرت منفی اعراب شده که همزمان با شهرک‌سازی صهیونیست‌ها، عملا ترکیب جمعیتی را به سود یهودی‌ها تغییر داده است. مهم‌ترین این شهرها عبارتند از «عکا»، «لد»، «حیفا»، «یافا» و «بئر السبع»

 تجربه سیف القدس و همبستگی میان فلسطینی‌های داخل با کرانه باختری و غزه

صهیونیست‌ها از زمان اشغال این مناطق، به مدت بیش از دو دهه تلاش کردند تا از طریق ارتکاب جنایات و کشتار شهروندان عرب، بومیان این مناطق را وادار به ترک دیار و مهاجرت کنند که «کشتار بزرگ کفرقاسم» یکی از نمونه‌های بارز این جنایات است. در اثر این جنایات، اکثریت شهروندان عرب مجبور به ترک دیار خود شدند.

با این حال، بخشی از بومیان عرب که در مناطق خود باقی ماندند، صهیونیست‌ها را به این اقناع رساندند که «شهروند عرب» را به عنوان یک واقعیت در قلمرو خود باید قبول کنند. از آن زمان، یکی از مهم‌ترین برنامه‌های امنیتی اشغالگران، «الینگی» یا «از خود بیگانه‌سازی هویتی» فلسطینی‌های داخل بود؛ به طوری که آن‌ها خود را «عرب اسرائیلی» یا «اقلیت عربی در اسرائیل» بدانند و هویت فلسطینی خود را فراموش کنند!

با این حال، عملیات «سیف القدس» خط بطلانی بر این ایده کشید؛‌ به طوری که در خلال آن شاهد همبستگی گسترده شهروندان عرب با فلسطینی‌های قدس شرقی، کرانه باختری و غزه بودیم. در واقع یکی از پیامدهای مهم آن عملیات، همین بود که هر چهار پایه ملت فلسطین در کنار هم از «یگانگی جبهه‌ها» و «سرنوشت مشترک» سخن گفتند و با همبستگی، علیه اشغالگران دست به اقدام زدند.

برخورد شدید اشغالگران با فلسطینی‌های داخل

با آغاز تجاوز رژیم صهیونیستی به نوار غزه، سختگیری‌ها و حملات به شهروندان عرب فلسطینی داخل نیز در سرزمین‌های اشغالی تشدید شده است. به طوری که رسانه‌های عبری هم در گزارش‌های خود از دادگاه‌های رژیم صهیونیستی، از تراکم و ازدحام پرونده‌های شهروندان عربی خبر می‌دهند.

اصلی‌ترین عنوان اتهامی علیه شهروندان عرب، «همدلی و حمایت از غزه» و «مطالبه برای پایان جنگ» است که از نظر حقوقی به اتهام «حمایت از دشمن در حین جنگ» باعث تعقیب و برخورد با فلسطینی‌های داخل شده است.

به عنوان نمونه دوشنبه همین هفته، «می یونس» از بلاگرهای مشهور عرب ساکن «عرعره»، به جرم همبستگی با کودکان فلسطینی به پرداخت ۲۵ هزار شیکل و و یک سال حبس محکوم شد. در همین روز «محمد کیلانی» جوان ۲۵ ساله اهل «ام الفحم» نیز حکم جدیدی از دادگاه دریافت کرد.

تنها یک روز قبل، «رامی محامید» ۲۶ ساله از همین شهر (ام الفحم) نیز به اتهام «ارتباط با دشمن» و «حمایت از تروریسم» محکوم شد؛‌ در حالی که وکیل وی می‌گوید ابدا چنین اتهامی وجود ندارد و صرف همدلی با کودکان غزه باعث صدور این احکام شده است. در نمونه دیگری «طارق دعور» از فعالین فلسطینی داخل و اهل شهر «عکا» به همین اتهام محاکمه شد. طارق دعور از فعالین شناخته شده فلسطینی داخل است که برای حمایت از حریم مسجد الاقصی در برابر هجوم شهروندان یهودی، در برخی ایام خاص به صورت داوطلبانه در این مکان مقدس حاضر می‌شود.

«احمد یونس» وکیل دادگستری و یک شهروند عرب دیگر نیز از «سختگیری ظالمانه علیه شهروندان عرب» خبر می‌دهد. او می‌گوید طی ۴ ماه گذشته، در موارد زیادی شهروندان عربی را بدون هیچ مدرکی و صرفا با عنوان «ارتکاب جرم‌های ضد امنیت ملی» محاکمه می‌کنند و در حتی مواردی مدارک این اتهامات را از وکلای متهمین – به بهانه واهی «طبقه‌بندی نظامی» – پنهان می‌سازند!!

تشدید حملات نژادپرستانه علیه شهروندان عرب

به موازات این فشارها، طی هفته‌های اخیر افراطیون صهیونیست بر طبل حملات نژادپرستانه علیه شهروندان عرب و فلسطینی‌های داخل می‌کوبند. اوج این حملات را باید ماجراهای مربوط به «ماه مبارک رمضان» یا «ممانعت از پخش اذان در مأذنه‌های شهر «لد» خواند که باید در گزارش دیگری تشریح شود.

نویسنده: علیرضا مجیدی، کارشناس مسائل منطقه

انتهای پیام/